برایم حرفهایی از بهشت داشت ،  من سرتاپا گوش شده بودم ، به چهره  معصوم وپاک او نگاه می کردم ، رنگ چهره اش مهتابی شده بود ،ارتعاشات قلبش را بخوبی احساس می کردم ،نمیدانستم علت چیست ؟ از اوپرسیدم 

چگونه می توانیم به بهشت برویم ،اوگفت با دوبال( تقوی وعمل صالح )

من چیزی سر در نیاوردم ،چگونه ؟دوباره سئوال کردم ،جواب داد با خوب بودن وکارخوب انجام دادن ایمان به خدا داشتن واز گناه دوری جستن.دوباره سئوال کردم ،در باره مردن پرسیدم ؟وگفتم مادر من از مردن می ترسم ،نمی خواهم بمیرم اولبخندی زد وگفت :دخترم ما نیامده ایم که برای همیشه در این جهان بمانیم دوباره پرسیدم ؟پس برای چه آمده ایم گفت:آمده ایم تا شناخت ومعرفت پیدا کنیم ،آمده ایم تا آزادانه راه رشد وکمال را پیدا کنیم لبخندی زد موهایم را نوازش کرد وگفت :دنیا برای ما کوچک است ،ما تعلق به جای بزرگتری داریم ،اینجا باید بفهمی یاد بگیری ودرست عمل کنی ،گفتم اینجا آمده ایم بال در بیاوریم مادرم ازته دل خندید مرا در آغوش گرفت وبوسید وگفت وای چه خوب فهمیدی درست است من هم خندیدم از حرفی که زده بودم

دوباره پرسیدم؟از بهشت وجهنم ،گفت:بهشت جای خوبان صالحان راستگویان است وجهنم جای دروغگویان بدکاران گناهکاران ،گفتم:می شود بهشت را نشانم بدهی چگونه می توانیم به انجا برویم ،مادرم مکثی کرد وگفت بعد از این که عمرمان در این دنیا بپایان رسید ،اگر اعمالمان خوب باشد به بهشت می رویم 

ومن همیشه روی این فکر می کردم با این فکر بزرگ شدم بهشت در رفتار کردار گفتار ماست وجزای اعمال نیک ما بهشت جاودانه ابدیت است همیشه روی این فکر می کنم دنیا محل ماندن نیست ،باید معنا ومفهوم دنیا وخودم که از کجا آمده ام به کجا خواهم رفت را خوب درک کنم 

صدیقه اژه ای               مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی